''Ξέρεις πόσο τρομάζουμε όταν ανοίγει μια πόρτα ευτυχίας;'' αναρωτιέται ο Κωνσταντίνος Τζούμας από το μικρόφωνο...Εγώ τρομάζω όταν δεν βλέπω καμιά πόρτα..
Με τρομάζουν πολλά πράγματα.
Τα πρωινά που ξυπνάω με ένα κόμπο στη καρδιά και η μέρα φαντάζει βαριά.
Τις μέρες που προσπαθώ να γεμίσω αλλά νιώθω να μένω κενή τα βράδια πριν κλείσουν τα μάτια μου.
Τι με κρατάει ζωντανή;
Ο αγώνας.
Η αναζήτηση.
Η αγωνία.
Οι ηλιαχτίδες, ο άνεμος, το χορτάρι και τα παλιά γέρικα δέντρα.
