To κατσαριδάκι

Μια φορά και έναν ή δύο καιρούς ήταν η μαγουλίτσα.
Στη ζωή της μαγουλίτσας είχαν έρθει τα πάνω κάτω.Καταιγίδες και φωτιές μετέφεραν τη φωλιά της και κάποιοι αγαπημένοι της έφυγαν για χώρες μακρινές.
Ομως μια μέρα βρήκε το κατσαριδάκι και κάνανε πολλή καλή παρέα.
Το κατσαριδάκι άρεσε να μιλάει στη μαγουλίτσα για όλα οσα είχε στις κεραίες του.Όταν ήταν χαρούμενο έτρεχε πάνω κάτω και τραγουδούσε μέσα από την μικρούλα του μυτούλα και μπορεί να έβγαζε για λίγο τα φτερά του και γινόταν φτερωτή κατσαρίδα.Οταν ήταν λυπημένο κλεινόταν στη φωλιά του μέχρι να νιώσει και πάλι έτοιμο για απογείωση.
Όταν η μαγουλίτσα στενοχωριόταν για κάτι μιλούσε στο κατσαριδάκι γιατί αυτό είχε πολύ μεγάλες κεραίες και έλεγε ότι ήθελε να γίνουν ακόμη πιο μεγάλες και αυτό θα γινόταν αν τις μιλούσε η μαγουλίτσα και οι άλλες της φίλες.
Και το κατσαριδάκι όμως έλεγε όλα αυτά που είχε φυλαγμένα εκεί μέσα γιατί είχε ανοιχτή καρδιά και το μοίρασμα της δεν είχε όρια και ταμπέλες.
Τις μέρες που το κατσαριδάκι ήταν χαρούμενο και η μαγουλίτσα στενοχωρημένη έβγαζε από το στοματάκι της όσα πολύτιμα κρατούσε καλά φυλαγμένα, λόγια σαν αεράκι δροσερό στη καρδιά του καύσωνα.
Η μαγουλίτσα κάθεται τώρα και περισυλλογιέται ότι είναι πολύ τυχερή που έχει φίλη το κατσαριδάκι.

Η φωτιά είναι μέσα μου

Η φωτιά είναι μέσα μου.
Ο μηχανισμός έτοιμος να εκραγεί.
Kαι τα δάκρυα δεν θα είναι αρκετά να τη σβήσουν.
Δεν ησυχάζει η καρδιά.
Στο μυαλό εικόνες.
Βοήθεια…βοήθεια…θέλω να φύγω.
Κάπου που να μην κυριαρχεί η φρίκη.
Κάπου που η καρδιά μου σαν πουλί θα κάνει φτερά και θα πετάξει.
Κάπου που δεν θα υπάρχει θάνατος ούτε και η σκοτεινή πνοή του.
Κάπου που θα έχει κάτι νόημα.Κάποια εξήγηση.
Κάπου που δεν θα υπάρχουν νωπές οι μνήμες.
Κάπου που αυτή η ιστορία δεν θα λέγεται, δεν θα υπήρξε.
Κάπου που δεν υπάρχει ούτε υπήρξε οργή.
Κάπου που έχω φύγει χωρίς καν να το καταλάβω

when will time come?

Παρακολουθώ την ομιλία του μετά την τελετή ορκομωσίας..Με πιάνουν τα ζουμιά..
Δεν είναι ότι πιστεύω σε σωτήρες και ειδικά αν αυτοί είναι πολιτικοί..
Αυτό που με συνεπαίρνει είναι η ελπίδα που βλέπω σε όλους αυτούς που συγκινημένοι παρακολουθούν την ορκωμοσία του προέδρου, πιστεύοντας ότι κάτι πραγματικά θα αλλάξει....

Το μουσείο των διαλυμένων σχέσεων

Στη φώτο απεικονίζεται το μουσείο των διαλυμένων σχέσεων στο φεστιβάλ της Σιγκαπούρης.
Τα απομεινάρια προηγουμένων σχέσεων κρύβονται μέσα σε συρτάρια και ντουλάπια. Συνήθως σε αυτά που δεν τα ανοίγεις συχνά γιατί τα κομμάτια μιας παλιάς σχέσης μπορούν να σπάσουν άνετα τα φράγματα που τόσο καιρό βάζεις στο ορμητικό ποτάμι των αναμνήσεων.
Μια πολύ καλή λύση που σκέφτηκαν οι φίλοι μας οι Σιγκαπουρέζοι είναι να τα δώσεις στο μουσείο να τα δεις και μια τελευταία φορά σε τοίχους σαν έργο τέχνης και να τα αφήσεις να τραβήξουν τη πορεία τους μέσα στο χρόνο...