Here are the young men, the weight on their shoulders

Here are the young men, well where have they been?

We knocked on the doors of Hell's darker chamber

Pushed to the limit, we dragged ourselves in

Watched from the wings as the scenes were replaying

We saw ourselves now as we never had seen

Portrayal of the trauma and degeneration

The sorrows we suffered and never were free



Where have they been?

Where have they been?

Where have they been?

Where have they been?


Weary inside, now our heart's lost forever

Can't replace the fear, or the thrill of the chase

Each ritual showed up the door for our wanderings

Open then shut, then slammed in our face                                           

Είναι μια στιγμή που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις.

                                                                                                                                                                   ''Δεν είναι όμως νυσταλέα ούτε αδιάφορη. Ξέρει πως είναι τώρα η στιγμή που πρέπει να είναι έτοιμη για κάτι συνταρακτικό. Είναι μια στιγμή γεμάτη μυστήριο, όπως οι ώρες ακριβώς πριν από το ξημέρωμα''                                                                                                 

Πότε θα γίνω ποτάμι να ξεχειλίσω;

Κόλλησε πάνω μου η πέτσα και γδέρνω και ξανακολλάω το δέρμα μου, τα μάτια μου γλιστρούν στην οθόνη, κοιτούν τα χέρια μου που πληκτρολογούν αυτές εδώ τις λέξεις.
Οι άνθρωποι φεύγουν και έρχονται και ξεχνούν και χάνονται μέσα στα βλέμματα που δεν βλέπουν, στις λέξεις που δεν λένε, στα χρώματα που στροβιλίζουν κοροιδευτικά, στα βήματα, σφραγίδες που τραντάζουν τα πατώματα που γυαλοκοπάνε και φθείρονται.
Πίσω από την δύναμη η εξάντλησή μου και οι εύθραυστες βεβαιότητες μου.
Πίσω από τα μάτια μου και τα κόκκινα χείλη μου μια ανέκφραστη γκριμάτσα που ριμάζεται με χίλια δυο τσαλακώματα.
Πίσω από την καρδιά μου μια κατηφόρα που στα άδυτα φτάνει σκοτάδια μου.
Πότε θα γίνω ποτάμι να ξεχειλίσω;
                                                                                                            
******

Άπληστη η βραδιά σκορπίζει δευτερόλεπτα

Δεν είναι θέμα χρόνου, ταίμινγκ, απόστασης, διάθεσης, φόβου, απερισκεψίας, σκοπιμοτήτων, θέλω, λαθους και σωστού.
Είναι που βαδίζω στα τυφλά, με τόσο αγνωστο, με ικασίες, σκέψεις. Δεν βλέπω σημάδια. Δεν αφήνεις. Και όταν περνάς από το δρόμο μου, πιο πολύ με όνειρο μοιάζεις, που σκορπά με τις αυγές.

****

χιόνι καύσωνας, ένα

Τρακάρω δωρεάν
χίλιες φορές το δευτερόλεπτο τον αέρα
με τη φθαρτή μου σάρκα
σπάζω καθρέφτες
ακούγονται στριγγλιές
μι λα και σι
συγχορδία φάλτσα
με δωρεάν σιωπές
καλούπια σαν κεριά

κόψε λίγο ακόμη κομματάκια τις αναπνοές μου
κάνε στέρεο το κορμί μου
ακούνητο και αγέλαστο
παγωμένο
χιόνια σκεπάζουν την αιώνια ζέστη μου εκεί που τα τζιτζίκια τραγουδούν απλώνονται χιονοστιβάδες

τα λόγια αγγίζουν εσένα που ακόμη προσπαθείς
και σε εσένα που σε λιώνω πόσο δεν θέλω να χυθώ

‘Όποιος πονά και δεν το φανερώνει κάνει τον πόνο άρχοντα’

  

Πόσες ιδέες σε κενά χαρτιά πόσες ιδέες για μια καλύτερη ζωή

Έλεγχος

Πλαίσιο

Ο χρόνος που περνά ή δεν περνά

Ξέρω τι θα γίνει αύριο περίπου πάνω κάτω ή και όχι

Φοβάμαι να μην γίνει κάτι που θα βλάψει όσους αγαπώ

Γύρω μου όλες οι δυνατότητες

Όλες οι λέξεις

   Διαλέγω να συνεχίσω ή όχι

  Διαλέγω να συνδιαλέξω ή όχι

 Διαλέγω να συνυπάρξω ή όχι

Διαλέγω να αγαπήσω ή δεν διαλέγω αλλά αγαπώ

Τι θα πει αγαπώ, τι θα πει τι θα πει θα τι θα πει πει

Όλες οι αγάπες και οι πληγές, όλες οι ανυπομονησίες, όλα τα παραμύθια όλα τα όνειρα,

 μέσα στο μέσα,

μέσα στον ιδρώτα μου,

 στα σκατά μου και τις αναπνοές μου

ΟΧΙ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ σας παρακαλώ

      ‘Πάνω στα λιτά σου τα μαλλιά φωλιάζουν λαμπυρίδες’

‘Στο πουθενά θα μας πετάξει ο χρόνος

Γι’αυτό και εμείς τα ξωτικά

Σαν φορτηγά που βγήκαν από το δρόμο

Θα ζήσουμε παράφορα’

Τα φλουριά

http://www.youtube.com/watch?v=z3BKnpAHk0s&feature=player_embedded#!

Σ’έρημο φαράγγι σε λυποποριά
Έχασα μαντήλι μ’ εκατό φλουριά
Ξόρκισα το χώμα έκανα σταυρό
Πριν αποσπερώσει να τα βρω

Τότε καρασκέρι γροίκησα μακριά
Κι είδα μες στο ήλιο στην κακοπετριά
Τρεις αλογολάτες με βαριά σπαθιά
Και τις αλυσίδες αρμαθιά

Τι’ναι το κισμέτι τι’ναι το γραφτό
Πριν το μονοπάτι πάρω να κρυφτώ
Μού’στησαν καρτέρι σε μια πατουλιά
Και με κλαίγαν δένδρα και πουλιά

Ήταν μαύρη Τρίτη μαύρο δειλινό
Κι έχασα τον κόσμο και τον ουρανό
Σε μεγάλο κάστρο σε βαθειά σπηλιά
Με τους πεθαμένους αγκαλιά

Ώσπου κάποιο βράδυ τρίξαν οι αρμοί
Κι άστραψε στην πόρτα λυγερό κορμί
Μια Βασιλοπούλα σαν τη Μαξιμώ
Πού΄χε δυο φιδάκια στο λαιμό

Πάρε λέει τα φίδια, βάλ’τα στη καρδιά
Και μεγάλωσέ τα σα μικρά παιδιά
Το’να είν’ ο Δράκος τ’άλλο ο Διγενής
Άξιο τους αδέρφι να γενείς

Κράτησα τα φίδια μες στην ερημιά
Βιος μου και ρεγάλο και κληρονομιά
Μου΄φερναν καρύδια γάλα και ψωμί
Δίχως να γυρεύουν πλερωμή

Κι όταν κάποια νύχτα σώπασε η φωτιά
Σκάψανε του τοίχου τη ραγισματιά
Βρήκαν κερκοπόρτα και πρωί πρωί
Μού’δειξαν το δρόμο στη ζωή

Τώρα τι στα λέω τι στα μολογώ
Μάθε μόνο τούτο- πού’μαθα κι εγώ
Αν κρατάς χρυσάφι πλούτη και φλουριά
Δεν κατέχεις τί’ναι λευτεριά

***

Τα πέρατα του κόσμου

                                    

Πλανήθηκες και άγγιξες

Τα πέρατα του κόσμου

Αναλαμπές τρελών θεών

Ναύτες υπόγειων θαλασσών

σε δρόσισαν τα ξωτικά

με φώτα κήπων κρεμαστών

πολέμησες με τέρατα

συμμάχησες στη θλίψη

Disneyland ο κόσμος σου

Από την Bayer να χαρείς

Κι οι βόλτες στην πλατεία σου

Να γίνεις χαράματα στις τρεις

Πλανήθηκες από έμπορους

Μπάτσους και μαστροπούς

Αναλαμπές κυττάρων σου

Το βλέμμα αργά να σβήνει

Δροσίστηκες με οιμωγές

Χαμόγελα χρυσής αυγής

Πολέμησες φαντάσματα

Συμμάχησες στον μύθο

Δες τους εχθρούς σου πώς γελούν

Δεν τους τρομάζεις πια

Τρώνε απ’ τις σάρκες της παραίτησης

Απ’ την δική σου ζητιανιά

Πλανήθηκες και άγγιξες

το πρόγραμμα άλλων ΚΕΘΕΑ

Αναλαμπές ταπείνωσης

Αξίες κατηχητικού

Δροσίζεις με την κλάψα σου

Τους καθαρούς σου κολλητούς

Οι κοινωνοί σου όσιοι

Καημένε πού να ενταχθείς

Όχι στην πρέζα, ναι στη ζωή

Αλλά για ποια ζωή μιλάν

Πέτα τα φάρμακα απ’ τα στήθια σου

Κράτα όσα όνειρα χωράν

Δες τους εχθρούς σου πώς γελούν

Δεν τους τρομάζεις πια

Όμως όσο ακόμα σφίγγεις τη γροθιά

Τύλιξε τη χαρά τους στην φωτιά

Ωχρά Σπειροχαίτη


***

πεφτω στα νερά σου και φτάνω στο βυθό σου

http://www.youtube.com/watch?v=2mcjFMxBfYM

    Ενας ολόκληρος κόσμος.Μια γειτονιά με τα πάθη να σέρνονται στα πεζοδρόμια ,τις κραυγές, τις ματιές και τους αναστεναγμούς να βγαίνουν παγανιά στα μπαλκόνια και τα παραθύρια.
  Χώματα ποτισμένα κρασί και χαμηλά τακούνια, βήματα γοργά και αλήτικα, συρσίματα στις πόρτες, ψίθυροι και ουρλιαχτά δεμένα  στα σκαλιά και τους τοίχους.

Δως μου μια μαχαιριά να λυτρωθεί το αίμα μου, δώς μου ένα φιλί να ποτιστεί το αίμα μου, να γίνει ελαφρύ να μην με βαραίνει.
Όμορφη πνοή και άνεμος θαλασσινός στα πνευμόνια μου
θα καρτερώ για πάντα
το φιλί σου
δροσερό νερό
στα διψασμένα χείλη μου



***

Speed of Light

Touch me
  I am losing shape
   Look I am invisible
     Can you say my name

       If there's a perfect sky that we came from
           We'll be like stars forever shining on  
                We are flesh and we are free
                     We are drift wood in the sea 
                           From the distance we are stars
                                  Like there is a face on Mars
                                        We are lost and we are one
                                             We are neighbours to the Sun
                                                  Slowly drifting out of sight
                                                         Traveling at the speed of light

φοβάμαι....

Τι φοβάσαι; με ρώτησε κοιτώντας τα κατάβαθα της ψυχής μου.
Φοβάμαι μήπως πληγωθώ μήπως δεν είμαι αρκετά καλή μήπως είμαι βαρετή μήπως είμαι οκνηρή μήπως δεν καταφέρω να αγαπήσω και να αγαπηθώ μήπως δεν βρίσκω δύναμη και θάρρος να κάνω πραγματικότητα αυτά που επιθυμώ μήπως δεν ξέρω καν ποιες είναι οι επιθυμίες μου μήπως αυτοί που με αγάπησαν ή με αγαπούν δεν ξέρουν ή δεν ήξεραν τι τους γινόταν ή αγαπούν κάτι που δεν είμαι εγώ φοβάμαι τον αυτοματισμό σε κινήσεις και σκέψεις φοβάμαι τη συνήθεια φοβάμαι τη βία λεκτική και σωματική φοβάμαι τη μη βια ,την καταπίεση και συγκράτηση των συναισθημάτων, φοβάμαι το ο,τι φοβάμαι

Αγριο λουλούδι στον ήλιο,θα ανθίσεις;



 ***