Tuesday, September 29, 2009

music

Τις τελευταίες μέρες έχει τύχει να με ρωτήσουν κάποιοι τι μουσική ακούω και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να απαντήσω...
Ακούω διάφορες μουσικές ,ανα περιόδους κολλάω με κάποιες, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω πιο συγκεκριμένα..
Μου αρέσουν οι μουσικές που με ταξιδεύον, που βλέπω μέσα τους εικόνες, που μου ανακατώνουν το μέσα μου, που με ξεσηκώνουν, που με αγριεύουν, που με ηρεμούν, που με ζαλίζουν, που μου θυμίζουν ένα αγαπημένο πρόσωπο, που μου πλουτίζουν τη σκέψη, ο λεξιλόγιο, τη φαντασία....που με κάνουν να χαμογελάω ή να γελάω...ή να κλαίω...να ονειροπολώ...να ξεχνώ...να θυμάμαι...
Τα αγαπημένα της περιόδου αυτής τραγούδια είναι το 'Elation Station' και το'Avratz' από τους Infected Mushroom και το 'Ι'am going in' της Lhasa de Sela.


http://www.youtube.com/watch?v=wcsrvqPVsUk&feature=related

Tuesday, September 22, 2009

Το γράμμα


Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σα να 'ταν όλα ψέμματα στάχτες κι αποκαϊδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με φυσάει αέρας
Να΄χω το νου μου αδειανό
Να΄χω και πρίμο τον καιρό

Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να'ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε ετσι αδιάφορα

Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια

Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις
Να ξεχαστείς στη διαδρομή ποιός ήσουν και πώς μοιάζεις
Έτσι θα σ'αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
Σα μια γυναίκα μακρινή
Που αγάπησα πριν φύγω

Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια



Σωκράτης Μάλαμας


***

Tuesday, September 8, 2009

αν ονειρεύεσαι...



Αν ονειρεύεσαι του κόσμου τη χαρά όλη για πάρτη σου.
Aν ονειρεύεσαι μια αγάπη τη φορά, βγάζεις το μάτι σου.
Αν ονειρεύεσαι μέρη κρυφά να ξεχνιέσαι και να χάνεσαι.
Αν ονειρεύεσαι γι' αυτά, αδελφέ μου, μαλάκας πιάνεσαι.
Αν όμως ζεις τις στιγμές και τις στραγγίζεις λιγάκι ακόμη,
τότε η ευτυχία, η ζωή κι ο θάνατος, κοντινοί είναι δρόμοι
για να τους πας περήφανος σιγά - σιγά και περπατώντας.
Και να μη φας τον καιρό σου αδελφέ μου ψευτογελώντας

Γι' αυτό σου λέω, τί ζηλεύεις, τί ονειρεύεσαι
Τα 'χεις μπροστά σου, ζήσε, τί παιδεύεσαι
Αν περιπαίζεις τ' απλά, είναι σαν να χάνεσαι
αν τα θέλεις όλα, μαλάκας πιάνεσαι.

Active Member

Sunday, September 6, 2009

Χαρμολύπη

Τι να΄χει τάχα σημασία τόση
που κάνει την καρδιά ν'αγωνία,
το μυαλό να τρέχει ιλιγγιωδώς,
τα μάτια δάκρυα να στάζουν;

Είναι η απώλεια
είναι η επιθυμία
είναι η λύπη και η χαρά
μαζί,ενωμένες.

Ότι με έφερε κοντά σου
τώρα με διώχνει
μου λέει μακρυά σου να πηγαίνω...

Ήμουν μόνη,μόνη με παρέα,μόνη με σένα
Το παιχνίδι δεν λέγεται της μοναξιάς
μα της παρηγοριάς,της ανάγκης,
της αυταπάτης και του έρωτα



***

Αύριο;

Ήρθες σπίτι.Στην αρχή όπως πάντα με κοιτάς σαν να περιμένεις να φέρω σε τάξη μιαν απροσδιόριστη αταξία.
Άναψα τα φώτα.Τα βλέπεις;Μπορείς να γυρίσεις το βλέμμα σου και να δεις τη λάμψη τους;
Είναι βάσανο να βλέπω τη λάμψη σου μη ξέροντας αν λάμπεις δίπλα μου,πίσω μου,για μένα, εναντίον μου,αναγνωρίζοντας με,προσπερνώντας με,αδιαφορώντας,γελώντας,παίζοντας,κοιτώντας με ή μετρώντας τα αστέρια του ουρανού σου.
Όταν φεύγεις σκόρπιες λέξεις,ματιές,όνειρα και επιθυμίες γεννιούνται και πεθαίνουν.
Είσαι κοντά;
Αν έφυγες,μην ξεχάσεις να σβήσεις τα μάτια σου,δεν θέλω να με τυφλώνουν.
Σήμερα είναι όμορφα.Η μυρωδιά σου ολόγυρα και η μνήμη σου κρέμεται στο απέναντι παράθυρο.Σήμερα είναι λιακάδα.Αύριο;




***

Friday, September 4, 2009

ΠΟΥΛΙΑ





















ανθρωποι αδύναμοι σαν φύλλα και από λάσπη εσείς φτιαγμένοι σκιές σκιών χωρίς φτερά αδύναμοι θνητοί δυστυχισμένοι όνειρα εσείς θαμπά για λίγο ακούστε αυτό το γένος μας το αθάνατο που βρίσκεται πάντοτε μες στον αιθέρα αγέραστο και πέρα από το θάνατο ακου ακου ακου ακούστε! και μάθετε τι είναι πουλιά ποτάμια Ερεβος Χάος ουράνια και θεοί πρώτα ήταν Χάος και Νύχτα και Ερεβος και Τάρταρος οι πιο κραταιοί Γη δεν υπήρχε αέρας και ουρανός Κάποτε μέσα στο Ερεβος γεννήθηκε ένα αβγό από τη Μαύρη Νύχτα δίχως σπόρο και μέσα από το αβγό ρώτησε ο Ερωτας να βγω; και ήταν γοργός σαν άνεμος και είχε χρυσα φτερά πάνω στην πλάτη μετά εκεί στα σκοτεινά έσμιξε με το Χάος το φτερωτό στου Τάρταρου τα πλάτη έτσι-τσι-τσι-τσι-τσι-τσιου γεννήθηκα!!! Κατάγομαι από τον Ερωτα κανείς μην αμφιβάλλει!!


Αριστοφάνης-Ορνιθες

***

About Me