Μια φορά και έναν ή δύο καιρούς ήταν η μαγουλίτσα.
Στη ζωή της μαγουλίτσας είχαν έρθει τα πάνω κάτω.Καταιγίδες και φωτιές μετέφεραν τη φωλιά της και κάποιοι αγαπημένοι της έφυγαν για χώρες μακρινές.
Ομως μια μέρα βρήκε το κατσαριδάκι και κάνανε πολλή καλή παρέα.
Το κατσαριδάκι άρεσε να μιλάει στη μαγουλίτσα για όλα οσα είχε στις κεραίες του.Όταν ήταν χαρούμενο έτρεχε πάνω κάτω και τραγουδούσε μέσα από την μικρούλα του μυτούλα και μπορεί να έβγαζε για λίγο τα φτερά του και γινόταν φτερωτή κατσαρίδα.Οταν ήταν λυπημένο κλεινόταν στη φωλιά του μέχρι να νιώσει και πάλι έτοιμο για απογείωση.
Όταν η μαγουλίτσα στενοχωριόταν για κάτι μιλούσε στο κατσαριδάκι γιατί αυτό είχε πολύ μεγάλες κεραίες και έλεγε ότι ήθελε να γίνουν ακόμη πιο μεγάλες και αυτό θα γινόταν αν τις μιλούσε η μαγουλίτσα και οι άλλες της φίλες.
Και το κατσαριδάκι όμως έλεγε όλα αυτά που είχε φυλαγμένα εκεί μέσα γιατί είχε ανοιχτή καρδιά και το μοίρασμα της δεν είχε όρια και ταμπέλες.
Τις μέρες που το κατσαριδάκι ήταν χαρούμενο και η μαγουλίτσα στενοχωρημένη έβγαζε από το στοματάκι της όσα πολύτιμα κρατούσε καλά φυλαγμένα, λόγια σαν αεράκι δροσερό στη καρδιά του καύσωνα.
Η μαγουλίτσα κάθεται τώρα και περισυλλογιέται ότι είναι πολύ τυχερή που έχει φίλη το κατσαριδάκι.
No comments:
Post a Comment